Veelgestelde vragen (FAQ)

Soms wel. Een kind kan om verschillende redenen erg opzien tegen een tandheelkundige behandeling. Dat is meestal omdat een vorige behandeling erg is tegengevallen, maar problemen die optreden tijdens een tandheelkundige behandeling kunnen ook veroorzaakt worden door factoren die helemaal niets met de tandarts te maken hebben. Dan is de tandarts ook niet de aangewezen persoon om ze op te lossen en kan de rugdekking van een kinderpsycholoog ingeroepen worden.

Vooral niet teveel. Heel vaak denken ouders dat er van te voren heel veel moet gebeuren, maar vaak is het omgekeerde waar. Kinderen kunnen door allerlei oorzaken bang geworden zijn voor de tandarts, maar bij hun verdere behandeling zijn ze vooral gebaat bij rust en een overzichtelijke behandeling die niet nodeloos wordt uitgesteld. Tijdens de behandeling is dat vooral een taak voor de tandarts om de onderdelen rustig aan te kondigen of uit te leggen. De tandarts zal uiteindelijk moeten zeggen wat hij doet en doen wat hij zegt. Dat geeft uiteindelijk een vaste structuur aan de behandeling en dat helpt kinderen om te wennen aan de tandarts. Van tevoren kunt u die rust geven door te herhalen wat de tandarts heeft verteld (zoals de eerste keer: alleen praten en kijken) en met de onderstaande punten terdege rekening te houden.

Beloof niets wat u of de tandarts niet waar kan maken. Bange of zenuwachtige kinderen proberen allerhande toezeggingen los te krijgen (Gaat hij niets doen? Krijg ik geen prik?). Het kan heel goed zijn dat die dingen inderdaad niet gaan gebeuren, maar het is lang niet zeker en eenmaal beloofd kan zo’n belofte de tandarts ernstig frustreren als hij daadwerkelijk wil behandelen.

Stel de afspraken niet nodeloos uit. Als een kind echt bang is voor de tandarts zal het van alles proberen om er onderuit te komen. Sommige kinderen zijn vooraf zelfs letterlijk doodziek. In zo’n geval zal uitstel maar een tijdelijke oplossing zijn. Onderzoek geeft aan dat uitstel kort helpt maar de angst op den duur, bijvoorbeeld de volgende keer, in nog ergere mate terug komt.

Maak uw kind niet in de war. Spreek vooraf goed met de tandarts door wat er moet gebeuren, wat u zelf zegt en wat u aan de tandarts overlaat. Anders loopt u het risico dat u verschillende dingen zegt en dat maakt uw kind onrustig. Het zal er alleen maar zenuwachtiger van worden.

Als ouder heeft u een belangrijke rol bij de voorbereiding van uw kind als het naar de tandarts gaat. U bent de belangrijkste bron van informatie en het grootste voorbeeld. Toch laten we u tijdens de behandeling liever in de wachtkamer zitten. Dat is niet beter of slechter, maar wij vinden het zelf makkelijker. Daar zijn een paar uitzonderingen op, maar daar komen we later op terug.

Kinderen kunnen onze behandelingen als stressrijk ervaren. Die stress wordt door ons,de tandarts, veroorzaakt. En juist wij moeten  dan ook het kind steun geven en zorgen dat het kind zich veilig voelt. Anders zal uw zoon/dochter al snel wegduiken achter moeder en die wordt daarmee een soort verdediger tegen de tandarts. Daarmee gaan uw kind zich niet veiliger voelen.  Uitzonderingen worden gevormd door  kinderen:

• jonger dan 4 jaar
• onder sedatie of tijdens de inleiding van narcosebehandelingen
• met een geestelijke beperking

Deze groepen hebben gemeenschappelijk dat afwezigheid van de ouder zoveel stress en paniek kan veroorzaken dat er volstrekt geen communicatie meer mogelijk is.  En dat kan niet de bedoeling zijn.

Soms voelen ouders zich wel eens klem gezet door hun kinderen. Die kunnen hun aanwezigheid claimen en kunnen daar best ver in gaan. U kunt het dan altijd aan de tandarts overlaten of het kind erop wijzen dat het nu bij de kindertandarts is en bij de kindertandarts  is het verboden voor grote mensen.

Dat is lastig. Als u bang bent is dat meestal omdat u zelf nare herinneringen heeft aan tandheelkundige behandelingen. Die herinneringen kleuren uw waarneming en maken u verhoogd waakzaam om uw kind te beschermen tegen wat u is overkomen. Want dat wilt u -terecht- niet. het belangrijkste is om u te realiseren dat uw zoon of dochter in principe neutraal staat tegenover de tandarts. die neutrale houding kunt u positief beïnvloeden bijvoorbeeld door eerlijk te zijn en uw kind nieuwsgierig te maken, of negatief, door uw kind nodeloos te waarschuwen of te alarmeren. U kunt denken dat u daar niets van laat merken maar uw kind merkt dat toch wel, doordat u over het onderwerp tandarts heen praat of anders reageert dan het van u gewend is. Lees de bovenstaande punten nog eens door, vertel ons dat u bang bent en laat het verder maar aan ons over.